|
|||||||
|
|||||||
|
Organizacja jest podstawowym założeniem, na którym opiera się metodologia systemowej teorii organizacji. Według R.L. Ackoffa „organizacja to system zachowujący się rozmyślnie, zawierający przynajmniej dwa zachowujące się rozmyślnie składniki, mające wspólne zamierzenie, ze względu na które w systemie zachodzi funkcjonalny podział pracy; jego funkcjonalnie oddzielone składniki mogą na wzajemne zachowanie się odpowiadać w formie obserwacji albo łączności i przynajmniej jeden podzestaw pełni funkcje kontrolno - kierowniczą”[1]. Powyższa definicja wymaga krótkiego wyjaśnienia. Systemy zachowujące się rozmyślnie to takie, które wybierają środki i metody potrzebne im, aby zrealizować cele, jak również będące w stanie same wyznaczać sobie cele, które będą realizować. W definicji pojawia się również pojęcie funkcja kontrolno - kierownicza. Polega ona na tym, że jeden element (system) kontroluje inny wówczas, gdy jego zachowanie się jest albo konieczne, albo wystarczające dla następującego po nim zachowania się innego elementu (systemu) i gdy zachowanie to jest warunkiem koniecznym albo wystarczającym do osiągnięcia celu lub celów realizowanych przez pierwszy element”[2]. „W kierunku systemowym, zamiast zajmowania się poszczególnymi segmentami organizacji z osobna, traktuje się ją jako jednolity, celowy system, złożony ze wzajemnie powiązanych części. Pozwala to menedżerowi spojrzeć na organizację jako całość, stanowiącą zarazem część szerszego otoczenia zewnętrznego. Z teorii systemów wynika, że działalność dowolnego segmentu w mniejszym czy w większym stopniu wpływa na działalność każdego innego segmentu”[3]. Podejście to polega na tym, że menedżerowie nie powinni w swoich działaniach ograniczać się do tradycyjnego schematu organizacyjnego. Chodzi tu raczej o to, aby ich wydziały stały się częścią całej organizacji. Osiągnięcie tego celu jest możliwe tylko poprzez komunikację ze swoimi pracownikami i działami, jak również z przedstawicielami innych organizacji. Menedżerowie myślący systemowo zdają sobie sprawę z konieczności wzajemnych relacji z innymi ludźmi, komórkami i jednostkami organizacyjnymi. Obiektem zainteresowań podejścia systemowego są zmienne – całość i część oraz relacje, które się tworzą między nimi. Podejście to wymaga zatem myślenia całościowego, ze względu na powiązania i zależności. Koncepcja ta opiera się na założeniu, że wszystkie działania w przedsiębiorstwie, zaangażowane w fizyczny przepływ i składowanie surowców, półproduktów oraz wyrobów gotowych, powinny być traktowane jako całość, a nie jako indywidualne części. W konsekwencji zastosowanie podejścia systemowego w logistyce pomaga eliminować suboptymalizację rozwiązań, gdyż pojedyncze elementy systemu dążą do takiego współdziałania, które wymagane jest we wszystkich częściach całościowo ocenianego systemu logistycznego[4].
Rysunek 1 przedstawia systemowe podejście do
organizacji. Menedżerowie, którzy postrzegają organizację jako złożony
system, wewnątrz którego istnieje wiele relacji, lepiej postrzegają i
rozumieją znaczenie środowiska, w którym funkcjonują. Zdają sobie również
sprawę, że podsystemy organizacji są ze sobą powiązane oraz że ich decyzje
wpływają na inne podsystemy w organizacji, jak również, że decyzje z
innych podsystemów wpływają na nich.
Źródło: P. Harman, Business Process Change, Morgan Kaufmann Publisher, s. 20 1 z 2 >
|
|
Copyright © 2014 ABC Akademia Sp. z o.o.